4 czerwca 2019 w Klubie „Michalina” rozmawialiśmy o wizerunkach Madonny w literaturze i sztuce.
Poetki i rękodzielniczki oprócz literackich przykładów takich jak: „Madonna z Przydonicy” Jerzego Harasymowicza z tomiku „Madonny Polskie”, „Królowa oszwarowa” Zbigniewa Habrata czy „Żernicka Madonna” Andrzeja Potockiego, wysłuchały własnych wierszy i pokazywały „swoje Madonny” które im towarzyszą.
Wizerunek Madonny zrodził się dzięki rozwojowi sztuki religijnej w jego najbardziej wysmakowanej formie, skomplikowanych treściach i ponadczasowej estetyce. I tak - gotycka Madonna z Krużlowej o wysokich walorach artystycznych, a także niezrównana Pani Tarnowiecka, której historię opowiedziała Maria Tomasik.
Helena Jarecka, artystka z Trzcinicy, wyrzeźbiła w styropianie i drewnie „Madonnę Wniebowziętą”. Przyznała, że stylistyka gotyku w połączeniu z ludowością jest jej bardzo bliska. Teresa Macek często wykorzystuje technikę pergamano w subtelnych kompozycjach maryjnych.
Madonny „Michalin” są sensualne, naturalistyczne a czasem abstrakcyjne, finezyjne w formie, skomplikowane w treści, zarówno w poezji jak i rękodziele.
(…)
Gdzie jesteś Madonno
Figurko Gliniana
Co znasz moje myśli
Szeptane modlitwą.
/M. Gubała/
